کلمات و شعرهای کوتاه از شخصی گمنام بنام پرویز ستوده

تقدیم به عشقی که داد جانش را برایم :



من همان آوازه خوان مردم پاکم هنوز

گرکه مشهور جهان خوانی مرا خاکم هنوز

قصه ها دارم از آن شب های شیرین شما

قصه ها از ظلمت روزهای غمگین شما

قصهء صدها رفیق بی ریای ولگرد

گاه در آغوش و گاه از پاافتاده

این منم تنها رفیق آشنای هر زمان

هرکه بودم هرکه هستم باتو هستم بی امان

هم نشین باوفای من تویی

غم گسار این نوای من تویی

یادگار خاطرات خوب من  آشنای این قلم من تویی

گریه کردی گریه ات را من با شعری نوشتم

خندیدی شاد نوشتم با تمام وجودم

هرچه کردی از محبت  هرچه کردی از بزرگیت همچون گل بر سر نهادم  ابر دانستم ستودم