« ای مفتی شهر »

ای مفتــــــــی شهـــــــــــر از تــــــو بیــدارتـــــریــــم     

    بــا ایـــــن همـــــه مستی ز تــــو هشیارتـــــریــــم

تـــو خـــون کســــــان نوشـــــی و مــــا خـــون رزان   

      انصـــــــــــاف بـــــــــــده کــــــــــــدام خونخــــوارتریم

گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست

گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست

گوینـــد کســـان بهشت بـا حــــــــــور خــوش است     

    مــن می گویـــــــــم کــه آب انگــــــور خــوش است

ایـــن نقـــــــد بگیــــــر و دست از آن نسیـــه بـــــدار   

      کـــــــآواز دهـــــــــل شنیــــــدن از دور خــوش است

این می چه حرامیست که عالم همه زان میجوشد     

    یــــک دستــــه بـه نــــــابــــودی نــــامش کوشنــــد

آنـــــان کـه بـــــر عاشقــــــان حــــــرامـش کردنــــــد     

    خــــود خلــــــوت از آن پیـالـــــه هـــا مـی نوشنــــد

آن عاشق دیوانه کـه این خمار مستـــی را سـاخت      

   معشــــوق و شـــراب و مــــی پرستـــی را سـاخت

بـــی شـــک قـــــدحــی شــــراب نوشیـــــد و  از آن     

    سـر مـست شــد ایــن جهــان هستــی را سـاخت

گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست

گوینـــد کـــــه دوزخـی بـــــود عــــــــاشـق و مـست