هراس

گریه هام کوه صبور و می شکنه ،  گریه ی مرد غرورو می شکنه
 می دونم از منو دل ، دل می کنی ، وای می دونم
 دیگه شب ها غزلای کوچه باغی می خونم
 وای می دونم ، غم می مونه ، من می مونم
 گریه هام کوه صبور و می شکنه ،  گریه ی مرد غرورو می شکنه

 رنگ تنهایی دل ، بی تو همرنگ هراس
 هیزم دورخ من ، بی تو نیلوفر و یاس
 دیگه با من به بهار ، نه شکفتن نه غرور
 می میره قوی سفید ، روی دریاچه ی دور
 گریه هام کوه صبور و می شکنه ، گریه ی مرد غرورو می شکنه

 می دونم مثل شهاب ، تو یه شب پر می زنی
 با گریزت به دلم ، زخم خنجر می زنی
 دیگه در غربت شب ، صدای گریه می یاد
 یه طرف گریه ی من ، یه طرف ناله ی باد
 گریه هام کوه صبور و می شکنه ،  گریه ی مرد غرورو می شکنه