در اولیــن شعــرم گفتـــم :

حرفهـای مــن بسیــار اسـت جــایـی بـرای یــادداشتهـایـم نـدارم

و همشــو ریختــم تـوی دلـم و روزهــایـی بـا خـدایـم حــرف میزنم

بـا خدایم اشک میـریـزم و بـه خدایـم سـر یک موضوع بحث میکنم

میگـویـــم : خــدای من نــوکـرت آمــده اسـت بــا یک ســوال

بــا یک حرف بـی پـایـان چـرا مـن چـرا بـرایـم اینگونه نوشتی

چـی شـد کـدوم اتفـاق بـاعـث شـد کــه مـن خـودم را بشکنم

چـی شـد کـه سـاختـم از خــودم یـه بـی نــام و نشــون

خــدایــا میبینـی روز مـوعـودم نزدیک شد و چـند ماه دیگر میآیم

خــانه ام را ساختــه ای خدایا

میآیم بزودی تا پدرم را در آغوش بگیرم

======

خیلی وقته تک و تنهام توی زندگی , توی دنیا یه غریبه ام
 میون اینهمه خوبی این منم که بی نصیبم
 روزگاری زیر بارون , روزگاری بی قرارم
 جز یه لحظه مهربونی دیگه خواسته ای ندارم
منم اون مترسکی که شدم عاشق کلاغا
 واسم ابد بریدن توی حصار دنیا
 آخه این قسمت زشتو کی به من داده خدایا
 آدمارو دوست ندارم , از خانوادم متنفرم
 میدونم ازم میترسی خدایا , من با این چشمای خسته دل بکنم از دنیا
 چجوری بدست بیارم دلتو با دست بسته که بهم بگی بیا عزیزم بسه اینقدر بدبختی و بیچارگی
خدایا میشه برگردم دیگه خیلی خسته ام , از اشک ریختن خسته شدم
دلم برای آغوش پدرم تنگ شده , میزاری برگردم توی بهشتت نه راضیم به جهنمِ سوزانت فقط میخوام برگردم