(¯`°هشدار سبز°´¯)

کاش بیایم برای بی پناها سایبون باشیم با دلای غم گرفته کمی مهربون باشیم
کاش بیایم به باغبونا کمی حرمت بزاریم احترام سایه های خسته رو نگه داریم
کاش به آسمونیــــا دینمــونـــو ادا کنیم سهم خوشبختی مونو وقف بزرگترا کنیم
کاش یه کاری بکنیم که خستگی ها در بشه مرهمی بشیم که زخم آدما کمتر بشه
کاش که شاخه ی درخت زندگی رو نشکنیم گل سرخو از توشهرِ پــاکِ باغچه نکــنیم
کاش که پاک کنیم تموم اشکایی که جـاریه رنـــگ یاسهایی کنیم که همیـــشه بهاریــه
کـاش دسـت پرنده های بی پــناه رو بگیــریم توی آســــمون بریــم دامـــن ماه رو بگیـــــریم
کاش با مهربونی مون غصــه ها رو کم بکـنیم رشته های عشق رو تا همیشه محکم بکنیم
کاش بشیــنیم پای صحبتِ اونا که بی کَسن اگه دردِ دل کنن به آرزوشــــون می رســــن
کاش تو عصری که همش ســـنگیه و آهـنیه بگـیم از چـیزایـــی که خوبه ولــی رفتــــنیه
کاش هنوز دیر نشده قدر هـمو خوب بدونیم نکـنه دیر بشـه تا ابد پشیــــــمون بمونـیم
کاش که این یه جمله هیچ موقع زیادمون نره آدمی چه بد باشه چه خـــوب باشه مسافره