(¯`°یادگاری°´¯)

اگه یک روز منو دیدی تو خیابونای این شهر
خودتو نزن به اون راه ، نگو با دلم شدی قهر
اگه هنوز توی خونت یادگاریامو داری
نگاشون کن که شاید چهرهء منو بیاد بیاری
یادگاریت پوسیده از بس که لبم اونو بوسیده
این دلِ من از تو رنجیده عشقم
نفسم دیگه بریده از بس که به من اون خندیده
اون کسی که منتظره منو بی تو ببینه عشقم
نه دیگه بسه گریه نکن ، اون که گریه نمیکنه
تو نگو نسوختی ، واسش فرقی نمیکنه
زیر پاهاتو نگاه کن ببین یه دل
با همه ی احساساتش له شده
تو همونی که یه روزی میگفتی دلم
خونهء امیدو آرزوی تو شــده