آهنگ های بی کلام و ملایم گوش میدم
و با اینکه قرص های آرام بخشم را خورده ام روی تخت دراز کشیدم و چشمانم را هم بسته ام
ذهن و افکارم آروم هستند به هیچ چیز فکر نمی کنم هیچ جمله ای به ذهنم نمیاد
همهء اتاق غرق در آرامش است فقط من نمیدانم که چرا دریاچهء چشمانم طوفانیست
نمیدانم چرا اشک هایم میریزد با اینکه چشمانم را بسته ام
نکند چشمانم یاد کسی را می کند چهرهء کسی در چشمانم نمایان شده است
تصویر عزیزی را در چشمهایم میبینم خاطراتی از یک دوست
دوستی را میبینم که زمانی او را بسیار دوست میداشتم
اما حال او را اندکی بسیار کم دوست دارم
نه نمی توانم حتی ذره ای دوستش داشته باشم
آخر او مرا تنها گذاشت با اینکه میدانست چقدر وابسته اش هستم
و رفت با آنکه بسیار گفتم تنهایم نگذار
چقدر سخت بود روز جدایی زمانی را می گویم که او بسیار مشتاق بود برای رفتن
راست گفته اند که بسیار سخت است لحظه ای که میگویی و میشنوی دوستت ندارم
چقدر سخت است لحظه هایی که سپری می شود بدون او
وقتی هنوز هم دیوانه وار در اعماق سینه ات لرزشی برایش احساس می کنی
چه ساده عاشق شدم و چه با اشتیاق دوستش دارم
در حالی که او با غرورش پا گذاشت بر احساس من
حتی اگر من مرتکب اشباهی شده بودم اون ...